بازيچه ي دستان خيالت مي شوم
روزكي است مرگ نزديك است
من مرده ام ....مرده ي تو
برايم فاتحه اي بخوان..................................
شاهرگ روياهايم را كه دنبال كنند
تو را در انتهاي آفتاب يخ زده ي رگ هايم خزيده مي يابند
تن پوش حريري بر تن
امشب ميهمان روياهايم شدم................................
ثانيه به ثانيه همه ي خيال هايم را در قاب مي كشم
بدان دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستي
چه دانم ها بسيار است
ليكن من نمي دانم
نمي دانم
من نمي دانم كه تو نمي داني كه من دوستت دارم
و صد افسوس
در يك غريو تندر باراني
فرياد خيال بر مي آورم
اي جان
بدان
بخوان
از برق چشمانم
معناي سكوت را
بانوي غم
88.04.02
شبم از نيمه گذشت
وای دوستم! این یکی رو خییییییلی دوست دارم!
پاسخحذفالان فقط دارم به این فکر می کنم که این همه تصاویری که نوشته ای و این همه خیال پردازی که کرده ای چطور طاقت آوردند (چه می دانم) چند روز یا چند لحظه بمانند در ذهنت.
پاسخحذفاین حجم خیال، این قدر شاعرانگی آدم را می ترساند گاهی.
تو که رنگ هایت اینهمه بیرنگ ست
پاسخحذفدوستت داشته باشم?
خوابت را ببینم؟
..
آقرین سارا
پاسخحذفنوشته هات یکی از یکی بهتر
..
میدونی نوشته هات خیلی عوض شده؟
:)