عالمی به نام غربت

طبق عادت ِ این روزا تو عالمی که بهش می گین غربت ، شب ها بعد خوابیدن ِ همه ، می شینم پای شستن ظرف ها و همینجوری فکر هم می کنم ، اگه تو اینجا بودی می اومدی و کنارم می نشستی و باهام حرف می زدی و این کار ِ کسل کننده ی شستن ظرف ها دیگه اینقدر کسل کننده نبود دقیقا وقتی که منو بغل می کردی و می خواستی دست از شستن بردارم ...

بعد شستن ظرف و تمیز کرد ِ خونه ، رفتم لب ِ بالکن و یه سیگار روشن کردم و به صدای آژیر ها و صدای ِ بلند دیسکو ها و  قهقهه های بلند دخترکان و پسران جوان ِ سیاه پوست گوش دادم و در بین این هیاهو دنبال ِ صدای سکوت شب ِ عالمی بودم که بهش می گین غربت .

اونقدر تو بالکن وایسادم تا هوای سرد منو وادار به رفتن توی خونه کنه ، نگران از تلفن های زنگ نزده ات ، و پیام هایی که نفرستادی ، نشستم پای لپ تاپ و قهوه ام که حالا یخ زده بود و  یهو سر کشیدم ... با صدای یه موسیقی ِ سرم و گذاشتم روی بالشت و .... سعی کردم فکر نکنم ....  اما یه بارم نشد سرتو بذاری رو بالشتت تو عالمی که بهش می گن غربت و فکر و خیال نکنی .

 شب هم تموم شد و امروز تو عالمی که بهش می گید غربت دیر تر از همیشه شروع می شه ، حتی حوصله ی صدای ِ قهوه جوش رو هم ندارم ، لیوان شیرسردم رو بر می دارم و اسپرسو رو توش خالی می کنم و سعی می کنم حلش کنم ! با بی حوصلگی تموم سر می کشمش ! اگه اینجا بودی حتما قهوه ام رو گرم می کردی و موهامو می بافتی و آرومم می کردی .. .. ..
درست تو عالمی که بهش می گن غربت اون حسی و دارم که غربت داره !
بانوی غم
91.06.30
*
بانو نوشت : گاهی وقتا آدم ها یه جوری معرفتشونو ثابت می کنن ، که مدعیان رفاقت باید برن یه فکری به حال خودشون بکنن.
تذکر برای بانو  : Stop Expecting ...