ترانه ام بوي نان نمي دهد

بوي گرم نان تازه خريده ي پدر مرا از اتاق كوچكم بيرون مي كشد
همه ي فضاي آشپزخانه را پر كرده نفس زندگي
صداي قل قل سماور ضرب آهنگ مي زند
انگار نام " تو" را با آوا مي خواند
مي گويد بيا در كنار بخار تنفس پر تلاطم من سكني گزين
مزه ي شور پنير و تلخي قهوه ام اين بار دلچسب تر است چون
" تو با مني "
تو مي پنداري جريان دارد حيات در بودنم
پدرم
مادرم
"تو"
دفتر خاطراتم
آلبوم هاي پر عكسم
قانون شكني هايم
دست نبشته هايم
فرقي نمي كند
وابستگي ، وابستگي است....دل تنگي مي آورد
باز سر ميز من به رويا فرو رفته ام
انگار باز پرت شدم به همان اتاق كوچك و تاريكم
باز "تو" در كنارم نيستي و
باز اشك هايم جاري است
زمان ....
ديرم شده
بيش از حد در روياهايم پرسه زدم انگار
و اين صداي مادر است كه مي گويد :" باز گريه !!!!"
بانوي غم
88.05.22